Ας αναπαυθούμε εν ειρήνη

Σε σένα μιλάω φίλε αναγνώστη, σε σένα που είσαι ένας φιλειρηνικός και φιλήσυχος άνθρωπος. Που δεν έχεις πειράξει ποτέ σου ούτε μυρμήγκι. Που σου μιλάει το αφεντικό και κατεβάζεις το κεφάλι. Που έβλεπες τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα και δυσφορούσες με τι βίαιη συμπεριφορά τους. Εχεις αναρωτηθεί ποτέ πόση βία έχει η καθημερινότητά σου; Εχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσο ακραία συμπεριφέρεσαι κι εσύ στους γύρω σου; Σε έμψυχα και άψυχα; Ζώα και ανθρώπους; Καρέκλες και μανταλάκια; 

Γιά να δούμε λοιπόν. Πώς περνάς τη μέρα σου;

- Ξυπνάς το πρωί τρομαγμένος από τον βάναυσο ήχο του ξυπνητηριού σου το οποίο συνήθως σφαλιαρίζεις και ενίοτε πετάς κάτω από το κομοδίνο!

- Σηκώνεσαι στο σκοτάδι και κλωτσάς τις παντούφλες σου αρκετές φορές μέχρι να σημαδέψεις σωστά και να τις φορέσεις.

- Πας στη τουαλέτα σέρνοντας τα πόδια σου και ποτίζεις ολόκληρη τη λεκάνη εξωτερικά μέχρι να σημαδέψεις επιτέλους σωστά. Θα θελες να στο κάνουν εσένα αυτό;

- Πλένεις τα χέρια σου και τη μούρη σου και βλαστημάς γιατί το νερό είναι κρύο. Μετά η βρύση στάζει και τη σφίγγεις τόσο δυνατά σαν να θέλεις να την καρυδώσεις!

- Κατόπιν με νυσταλέα βήματα φτάνεις στη κουζίνα, αφού πρώτα έχεις κουτουλήσει τη πόρτα του χολ. Πες και καμιά συγγνώμη ...

- Στη κουζίνα φτιάχνεις στα γρήγορα ένα φραπέ και με το χτυπητήρι γδέρνεις το ποτήρι. Πονάει αυτό ξέρεις ...

- Το τοστ σου έχει αρχίσει να καίγεται αλλά εσύ δεν παίρνεις χαμπάρι γιατί ακόμα δεν έχεις ξυπνήσει. Οταν όμως οι άνθρωποι ξεχνούσαν άλλους ανθρώπους σε φούρνους όλη η ανθρωπότητα καταδίκαζε!

- Πας να ντυθείς και το πουκάμισο που έχεις διαλέξει να φορέσεις δεν σου κάνει πιά. Παραπάχυνες. Εχεις γίνει σαν γουρούνι. Πώς να μη σκιστεί η αμασχάλη; Πάρε κι άλλη βίαιη ενέργεια ...

- Θες να κλειδώσεις την πόρτα του σπιτιού σου φεύγοντας και προσπαθείς να το κάνεις με λάθος κλειδί. Βλαστημάς και ξαναπροσπαθείς με το επόμενο. Ούτε αυτό είναι σωστό. Ξαναβλαστημάς και συνεχίζεις μέχρις ότου φτάνεις στο τελευταίο που είναι και το σωστό. Στο μεταξύ έχεις κατεβάσει ένα σωρό καντήλια και έχεις φερθεί βίαια και στη κλειδαριά που δεν φταίει σε τίποτα γιά τη στραβομάρα σου.

- Στη στάση του λεωφορείου κόσμος πολύς έχει κάνει ουρά γιά να μπει μέσα. Κάποιος σε σπρώχνει από πίσω κι εσύ με τη σειρά σου πέφτεις πάνω στον παππού που είναι μπροστά σου. Ενα συγγνώμη δεν φτάνει να δικαιολογήσει τη βίαιη πράξη σου. Οταν θα φτάσεις τα χρόνια του θα καταλάβεις ...

- Στο γραφείο τα τηλέφωνα χτυπάνε συνεχώς. Συχνά πρόκειται γιά λάθος ή ακόμα χειρότερα γιά προσφορές εταιριών κινητής τηλεφωνίας. Στην πρώτη περίπτωση κατεβάζεις εκνευρισμένος το ακουστικό απότομα. Στη δεύτερη μιλάς συνήθως αγενώς. Λες και αυτοί δεν είναι εργαζόμενοι. Λες και είχαν καμιά όρεξη να ξυπνήσουν πρωί-πρωί και να πάρουν τηλέφωνο την αφεντομουτσουνάρα σου ...

- Πας στο κυλικείο γιά καφέ και γιά πολλοστή φορά βρίζεις από μέσα σου τον καφετζή γιατί πάλι έβαλε πολύ ζάχαρη. Τί σημασία έχει που δεν τον βρίζεις φωναχτά; Παραδέξου το. Φοβάσαι πως αν το κάνεις την επόμενη φορά θα σου ρίξει μέσα Tide αντί γιά ζάχαρη

- Ο διευθυντής σου κάνει παρατήρηση κι εσύ πάλι βρίζεις από μέσα σου. Νομίζεις πως αυτό δεν είναι κακό; Νομίζεις πως στο υποσυνείδητό σου δεν δίνεται εκείνη την ώρα η εντολή κάποια στιγμή να του κάνεις κακό;

- Το κολατσιό σου ως συνήθως δεν είναι αυτό που ήθελες. Πάλι έκανε λάθος η γυναίκα σου και αντί να σου βάλει σάντουιτς σου έβαλε εκείνη την μπαγιάτικη σπανακόπιττα που την τρως εδώ και δύο εβδομάδες. Την πετάς στο καλάθι των αχρήστων βρίζοντας από μέσα σου τη γυναίκα σου. Και σ αυτή θα κάνεις κακό κάποια στιγμή. Είναι σίγουρο! Οσο γιά την σπανακόπιττα που σε κοιτάει παραπονεμένη, δεν έχει στόμα να μιλήσει γιά να σου πει πόσο θυμωμένη είναι που την έβγαλες άχρηστη. Εσύ όμως θυμώνεις με το αφεντικό σου, ε;

- Γύρω στις μία σε παίρνει ο ύπνος στην πολυθρόνα και όταν το τηλέφωνο χτυπάει πετάγεσαι και το σηκώνεις βλαστημώντας. Πόσο καιρό έχεις να εξομολογηθείς; 

- Σχολάς και τρέχεις και πάλι στη στάση του λεωφορείου. Κάποιος από πίσω σου έχει φάει τζατζίκι και τα χνώτα του "χαϊδεύουν" τη μύτη σου. Βρίζεις και πάλι από μέσα σου και τον αγριοκοιτάζεις. Ούτε που σου πέρασε από το μυαλό πως αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είναι υπερτασικός και τρώει σκόρδο γιά να ρίξει την πίεσή του. Οταν το πάθεις κι εσύ θα δεις τί ωραία θα είναι να σε αγριοκοιτάζουν.

- Στο σπίτι η γυναίκα σου σε περιμένει χωρίς χαμόγελο. Το φαγητό είναι στη κατσαρόλα και όχι στο πιάτο σου μπροστά σου. Βρίζεις και πάλι από μέσα σου γιατί θα πρέπει να σερβιριστείς μόνος σου. Κανονικά αν πας ποτέ γιά εξομολόγηση θα πρέπει να πάρεις μαζί σου και ένα μαστίγιο ...

- Τα παιδάκια σου βρίσκουν ευκαιρία την ώρα που τρως να στη πέσουν και να σου κάνουν ένα σωρό άσχετες ερωτήσεις. Αν θυμάσαι το τελευταίο επεισόδιο του Σαΐνη, τί σημαίνει η λέξη στρουθοκαμηλίζω, ποιός έβαλε το πρώτο γκολ του Αστέρα Τρίπολης και τί ώρα σχολάνε αύριο. Τα παιδιά σου βέβαια δεν μπορείς να τα βρίσεις - υποκριτή -  αλλά κάνεις κάτι χειρότερο. Τα "γράφεις" και δεν τους απαντάς. Εκείνη την ώρα όμως ένα πατροκτόνος μπορεί να γεννιέται. Το σκέφτηκες ποτέ;;;

- Στην τηλεόραση βγαίνουν πάλι κάτι τύποι και γκαρίζουν. Εσύ αλλάζεις συνέχεια κανάλια, αλλά παντού βλέπεις τα ίδια. Δεν έχει και αθλητικά σήμερα. Κλείνεις την τηλεόραση απότομα και πετάς το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα. Λες και φταίει αυτό επειδή εσύ δεν αντέχεις τον ζωντανό διάλογο ...

- Στο κρεβάτι τουρλώνεις το κώλο σου στη γυναίκα σου, αντί να συμβεί το ανάποδο και αμολάς και μιά κλανιά. Εντάξει, δεν φταις εσύ γιά τα φασόλια που σου μαγείρεψε, όμως θα μπορούσες να σηκωθείς και να κλάσεις έξω απ την κρεβατοκάμαρα. Κατά τα άλλα σε πείραξε ο τύπος με το τζατζίκι στη στάση ...

- Κοιμάσαι και φυσικά ροχαλίζεις. Ακόμα και στον ύπνο σου παράγεις βία!

Μην κουράζεσαι γιά το συμπέρασμα αγαπητέ αναγνώστη. Είναι το μόνο που βγαίνει αβίαστα. Μόνο αν τα τινάξουμε θα σταματήσουμε να είμαστε βίαιοι. Δεν τη γλυτώνουμε ούτε καν αν ψηφίσουμε Καμίνη γιά Δήμαρχο και Σαμαρά γιά πρωθυπουργό. Μόνο αν πεθάνουμε θα σταματήσουμε να βασανίζουμε το περιβάλλον μας. Να παράγουμε βία και να καταφεύγουμε σε ακραίες συμπεριφορές. Μόνο αν ψοφήσουμε ο πλανήτης θα γίνει καλύτερος. Γιατί όσο ζούμε, μπορεί καμιά μέρα να ξεφύγουμε και να κάνουμε και καμιά επανάσταση. Και τότε, ποιός μας σώζει ...